Çocukken pek sokak oyunu oynamasamda kaderimde hep çocuk oyun
alanlarının karşısında oturmak varmış. İzmit' teki ilk evimiz çocukların
oynadığı bir meydana bakıyordu. Şu an yaşadığım evim de çocuk parkına
bakıyor. Depremden sonra tuttuğumuz evin karşısında da çocuk oyun
alanları vardı. Catania' daki evimin de karşısında çocuk oyun alanı
vardı. Çocukları çok severim, yanlış anlaşılmasın. Ama bazen gürültüleri
dayanılmaz oluyor. Genede şanslıyım, İzmitli çocuklar Catanialı
çocuklar kadar azıtmıyorlar.
Catanialı çocuklar canları istediklerinde bol bol kız kaçıran
patlatıyorlar. Başınıza ağrılar girerdi. Bir keresinde camıma
top gelmişti. Top camıma çarpıp balkonumda kaldıydı. Halinize şükret. Sivrisinek vızıldamaları, çocuklar, her an geçen
motorsiklet ve arabaların motor ve korna sesleri, bağıra bağıra konuşan
insanlar, çocuğunu çağıran annelerin bağırışları. Dini bayramlarda günün
her saati yapılan havai fişek gösterileri. Mesela sabah 05.00' de. Kaç
sabah baş ağrısıyla kalktıydım. Karşımda çocuk hastanesi vardı. Bir sabah çocuk
doğdu herhalde, önümdeki hastane bahçesinde havai fişek patlatmaya
başladılar. Sabahın 7 sinde. Offff.. Catania gürültülü bir şehir.
Türkiye' de insanlar ne olursa olsun gürültü konusunda
o kadar zıvanadan çıkmazlar :) Heleki bir çocuk cama top atacak. Valla o
top hurda edilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder